Liga Konferencji? To przeżytek. My wolimy Puchar Tymbarka. Nie obrażając Pucharu Tymbarka, bo wiele dzieciaków z podwórka miałoby na stadionie więcej ambicji, niż nasi piłkarze w Lubinie. Piast dzień wcześniej pokazał nam, jak się wygrywa takie ciężkie mecze. My niestety nie skorzystaliśmy z tych rad. Było można się spodziewać, że to spotkanie nie będzie z gatunku tych łatwych. Jednak bez przesady, przez 80 minut byliśmy tłem dla Zagłębia, czyli ostatniej bezpieczniej drużynie w Ekstraklasie.

Nie odkryję Ameryki, pisząc o negatywnym nastawieniu kibiców Lechii, ale też 90% innych klubów do Legii Warszawa. Z jednak strony praktycznie cała Polska chciałaby mieć silną europejską drużynę, którą powinna być właśnie Legia. Z drugiej strony ich wywyższanie się oraz sprzyjająca im postawa dziennikarzy czy sędziów zbudowało ogromny obóz nienawiści do drużyny ze stolicy.

Ten mecz będzie wspominany jako spotkanie przełamujące bariery. Gol numer 1000 i setna bramka Flavio, to jego największe ozdoby. Skupmy się, jednak na grze Lechii, która była zmienna jak obraz w kalejdoskopie. Początek kapitalny, pełna dominacja Lechii w pierwszych 30 minutach. Był to jeden z najlepszych okresów gry w tym sezonie. Już nie chodzi o strzelenie dwóch bramek, a o samą grę. 'Biało-Zieloni' bardzo dobrze operowali piłką i praktycznie bawili się z Wartą.

24 kwietnia biało-zieloni rozegrają kolejny ligowy mecz. Ich rywalem będzie Warta Poznań. Lechia musi ten mecz wygrać, jeśli na poważnie myśli o europejskich pucharach. Dodatkowym smaczkiem, jaki miejmy nadzieję, zachęci wielu niezdecydowanych, będzie historyczne wydarzenie. Jego świadkami (w co bardzo wierzymy) będą ci, którzy pojawią się w sobotni wieczór na Polsat Plus Arena Gdańsk.

Wreszcie się przełamaliśmy! Wreszcie wygrywamy na wyjeździe! Dodatkowo dając, razem z Górnikiem, kapitalne widowisko. Zdecydowanie był to mecz kolejki ekstraklasy i jedno z ciekawszych spotkań w wykonaniu Lechii w tym sezonie. Dużo się wczoraj działo, akcja przemieszczała się z jednego do drugiego pola karnego. Wszystko było dynamiczne i po obu ekipach dało się zauważyć głód zwycięstwa. Dla Lechii, jednak kluczowe do zwycięstwa okazały się dwie kwestie: skuteczność i element zaskoczenia.

To był wyjątkowy mecz, dlatego wyjątkowe również będą oceny. Ciężko po pokazowym spotkaniu kogoś na serio oceniać. Dlatego dziś skupię się na plusach i minusach tego spotkania, choć od razu uprzedzam, że minusów nie będzie za dużo.

Ten mecz mógł wyglądać zupełnie inaczej. Był potencjał na pogrom 'słoników', a wyszła nerwówka, która regularnie podnosiła nam ciśnienie. Było to spowodowane głównie przez nieporadność naszej całej ofensywy. W obronie nie ma do czego się przyczepić. Wszyscy się rozumieli, a jeśli Termalica była blisko bramki, była po prostu wyjaśniania przez naszych obrońców wspieranych przez Kubickiego.

Chyba pierwszy raz w moim życiu chcę ponownie przerwy reprezentacyjnej. Od zawsze przerwy w rozgrywkach ligowych mnie irytowały i przez dwa tygodnie czekałem tylko na Lechię. Oczywiście, cały czas kibicując Polakom - rodakom. Po kapitalnych występach naszej kadry narodowej miałem 'humor gitówa'. Coś z tyłu głowy mówiło mi, że to w sobotę może się popsuć.

Flavio Paixão trafił do Lechii Gdańsk w przerwie zimowej sezonu 2015/16. Od tej pory regularnie występuje w pierwszej drużynie, notując prawie komplet występów w każdym sezonie. Dawno już pobił klubowy rekord w ilości bramek strzelonych w Ekstraklasie. Nie jest już tak bramkostrzelny, ale za to wspiął się na podium w innej klasyfikacji.

Jeśli liga składałaby się tylko z Górnika Łęczna, to wygralibyśmy ligę bez żadnych problemów, posiadając dodatkowo miano najładniej grającego zespołu. To był po prostu bardzo dobry do oglądania mecz. Nie zdominowaliśmy totalnie ekipy z Łęcznej, ale gdy mieliśmy posiadanie, mieliśmy pomysł i wszystko jakoś wyglądało. Wynik końcowy to minimalny wymiar kary dla Górnika. Wiadomo to jest dopiero 14 drużyna w tabeli, ale po takim występie warto chwalić naszych piłkarzy.