Sezon 2022/23 Lechia nie mogła zaliczyć za udany. Ogromne problemy finansowe, transferowe i ogólny niepokój wokół drużyny prowadzonej w tamtym czasie przez aż 4 szkoleniowców, doprowadził do spadku po 15 latach z najwyższej klasy rozgrywkowej. Wraz z tą sytuacją z klubu odeszło kilku istotnych zawodników drużyny, która w tym samym sezonie występowała w eliminacjach do Ligii Konferencji Europy. Jednym z tych zawodników był m.in. Bassekou Diabate. Przyjrzyjmy się zatem, jak 6-krotny reprezentant Mali radzi poradził sobie po sensacyjnym spadku z Lechią.

Bassekou urodził się 15 kwietnia 2000 roku w Bamako. Swoją karierę piłkarską rozpoczął w malijskim klubie Yeelen, w którym na tyle zaskarbił sobie uznanie kibiców, jak i selekcjonera reprezentacji Mali, że ten powołał go na zgrupowanie pierwszej reprezentacji, w której zadebiutował 16 stycznia 2021 roku. Po dobrych występach w reprezentacji zwrócił swoją uwagę skautom Lechii Gdańsk, którzy 15 lipca 2021 postanowili go wypożyczyć z macierzystego klubu, po czym ostatecznie wykupić 31 grudnia tego samego roku. 

W drużynie z Gdańska rozegrał 45 spotkań, w których zaliczył 4 asysty. Podczas 3-letniego pobytu w Gdańsku pomimo swojej zabójczej szybkości był bardzo krytykowany za swoją rażącą nieskuteczność i brak grania drużynowego. Były momenty dobrej gry, ale brakowało tego potwierdzenia, w postaci zdobytych goli. Po sensacyjnym spadku z Ekstraklasy Bass rozegrał jedynie 2 mecze w Fortuna 1 Lidze, po czym przeszedł do drugoligowego, norweskiego FK Jerv. W nim zaczął powoli się odbudowywać i w debiucie zdobył bramkę, pierwszą z resztą w jego seniorskiej karierze. Z meczu na mecz wydawał się łapać coraz większą pewność i stał się kluczową postacią ataku norweskiej drużyny. Jednak dobra forma Malijczyka nie przekuła się na cały zespół, który po 30 rozegranych spotkaniach zdobył jedynie 31 punktów i z miejsca 17 spadł z ligi. 

W tamtym momencie wydawało się, że kariera Diabate kompletnie zatrzyma się i z byłego piłkarza Ekstraklasy zostanie kompletne nic. Pojawiła się jednak oferta z również drugoligowego zespołu, który jednak spadł z najwyższej klasy rozgrywkowej w Norwegii. Był to klub Stabaek. W nim wspiął się na wyżyny swoich umiejętności i oprócz świetnej szybkości dołożył oczekiwaną przez niego grę zespołową, co przełożyło się na zdobycz bramkową. Na obecną chwilę na 12 rozegranych spotkań zdobył aż 10 bramek oraz zaliczył 1 asystę, co daje średnią 64 minuty na bramkę. Jest obecnie czwartym ex aequo na liście królów strzelców 2 klasy rozgrywkowej w Norwegii. 

Karierę Diabate możemy uznać za mocno dynamiczną, w której mało kibiców wierzyło, że będzie strzelał jakiekolwiek bramki. Jednak on pokazał swoją jakość i kto wie, może w najbliższej przyszłości ponownie zobaczymy go na boiskach Ekstraklasy czy innych mocniejszych lig. 

źródło: transfermarkt.pl / własne

Przed nami jutrzejszy mecz w Poznaniu z zespołem Kolejorza. To dobry moment, żeby sprawdzić, jak wyglądały wcześniejsze starcia.

W piątek Lechia Gdańsk zagra pierwszy mecz u siebie, a jej rywalem będzie Motor Lublin. Przed meczem warto przypomnieć kilka postaci, które łączy oba kluby.

W piątkowy wieczór Lechia Gdańsk zagra na wyjeździe z Śląskiem Wrocław i będzie to pierwszy mecz rundy jesiennej Ekstraklasy. Spotkanie odbędzie się już jutro, więc warto wspomnieć o zawodnikach, którzy występowali w obu drużynach.

Grzegorz Szamotulski to wychowanek Lechii, utalentowany bramkarz, znany z bardzo dobrej gry na przedpolu. 13-krotny reprezentant Polski w barwach Legii (1996-98) i Amiki (2003). Niestety, nie zagrał w barwach macierzystego klubu w oficjalnym meczu. W trakcie sezonu 1993/94 przeszedł do Legii, skąd został wypożyczony do Hutnika Warszawa. Od jesieni 1996 do 1999 był już podstawowym bramkarzem stołecznej Legii. Do Wrocławia trafił ponad wiosną 2001 po niezbyt udanych wojażach w Grecji, gdzie występował w PAÓK-u Saloniki. W naszym klubie zagrał w 8 meczach. Miał wówczas ratować dla Śląska Ekstraklasę, ale sztuka ta mu się udała. Niestety dla WKS-u, latem 2001 roku odszedł do Amiki Wronki, gdzie zbierał bardzo dobre recenzje a Śląsk wiosną 2002 spadł do II ligi. 

Sebastian Mila zadebiutował w Śląsku 9 sierpnia 2008 roku w meczu przeciwko Lechii (1:1). W barwach gdańszczan zdobył wicemistrzostwo Europy U-16 w 1999 roku i mistrzostwo Europy U-18 w 2001. Zawodnik do dziś podkreśla, że bardzo dużo zawdzięcza Lechii, jak i trenerowi Globiszowi, który ściągnął go do Gdańska. Niestety, trafił na bardzo trudny okres w dziejach biało-zielonych. Latem 1998 roku w związku z poważnymi problemami finansowymi i organizacyjnymi klubu z ulicy Traugutta, doszło do fuzji Lechii z drugą gdańską drużyną Polonią. W marcu 2000 Mila zadebiutował w II lidze w seniorach Lechii/Polonii. W sezonie 2000/01 - mimo dobrej postawy na boisku - nie zdołał uchronić klubu przed spadkiem do III ligi. 19-letni zawodnik, chcąc dalej się rozwijać i grać na wyższym poziomie ligowym latem 2001 postanowił przejść do II-ligowego Orlenu Płock, skąd zimą trafił do Groclinu Grodzisk. Tam jego kariera nabrała rozpędu. W 2008 roku za namową trenera Tarasiewicza przeszedł do Śląska - ówczesnego beniaminka ekstraklasy. W ciągu trzech sezonów zdobył z WKS-em trzy medale mistrzostw Polski: złoty (2012), srebrny (2011) i brązowy (2013). Ponadto wywalczył z nim Puchar Ekstraklasy (2009), Superpuchar (2012) i dotarł do finału Pucharu Polski (2013). Przyczynił się do awansu polskiej reprezentacji na Mistrzostwa Europy we Francji w 2016. W październiku 2014 w pamiętnym meczu z Niemcami strzelił bramkę ustalając wynik spotkania na 2:0. Na początku 2015 postanowił wrócić do gdańskiej Lechii – klubu, do którego trafił mając 15 lat. W 2018 roku Sebastian Mila zakończył karierę piłkarską.

Daniel Łukasik rozpoczął swoją przygodę piłkarską w Legii mając 16 lat, do której trafił z Warmii Olsztyn. Trafił do reprezentacji Polski, w której wystąpił 5 razy, strzelił gola. Dla Legii zagrał 52 spotkania w pierwszym zespole. Dwa razy zdobył mistrzostwo Polski (2013, 2014) i także dwukrotnie Puchar Polski (2012, 2013). Następnie od 2014-2020 występował w drużynie z Gdańska gdzie rozegrał łącznie 128 występy oraz zanotował 2 trafienia. Zdobył w tamtym czasie z Lechią Puchar Polski oraz Superpuchar Polski (2019). W Śląsku Wrocław występował pod koniec kariery po przejściu z Radomiaka Radom. Wystąpił w drużynie z Wrocławia w 6 meczach, a obecnie został w Śląsku Wrocław, gdzie będzie odpowiadał za wsparcie działu analiz, trening indywidualny oraz zajmowanie się i wprowadzanie młodych piłkarzy. 

Błażej Augustyn rozpoczął swoją karierę w Strzeliniance Strzelin. Następnie występował w Śląsku Wrocław oraz SMS-ie Łódź. Latem 2005 wyjechał do angielskiego Bolton Wanderers, gdzie występował przez kolejne dwa lata. 20 czerwca 2007 podpisał czteroletni kontrakt z Legią Warszawa. Sezon 2008/09 spędził na wypożyczeniu w Rimini, zaś 17 czerwca 2009 roku został sprzedany do Catanii, z którą związał się czteroletnią umową. 23 sierpnia zadebiutował w nowych barwach podczas przegranego 1:2 spotkania z Sampdorią, a w 78. minucie meczu został ukarany czerwoną kartką. Pod koniec sierpnia 2011 został wypożyczony do Vicenzy. 5 września 2013 na zasadzie wolnego transferu przeszedł do Górnika Zabrze, z którym podpisał roczny kontrakt. 1 lipca 2015 został nowym zawodnikiem Heart of Midlothian. 3 sierpnia 2016 podpisał dwuletni kontrakt z Ascoli Picchio FC 1898. 6 sierpnia 2017 przeszedł na zasadzie wolnego transferu do Lechii Gdańsk, z którą podpisał dwuletni kontrakt. 21 marca 2019 jego umowa z Lechią Gdańsk została przedłużona o kolejny rok. 18 lipca 2020 podpisał dwuletni kontrakt z Jagiellonią Białystok. W Lechii wystąpił w 57 meczach zdobywając 5 bramek. Zdobył w tym czasie Superpuchar Polski i Puchar Polski (2019).

Flavio Paixao jest z pewnością jedną z wielu legend Lechii Gdańsk. Przed przygodą w Śląsku i Lechii występował m.in. w FC Porto B, Benidorm CF czy Hamilton Academical. W drużynie z Wrocławia wystąpił w 71 meczach strzelając 24 bramki. Jest najskuteczniejszym obcokrajowcem w historii Ekstraklasy oraz znajduje się na 5 miejscu jeśli chodzi o najlepszych strzelców w historii Ekstraklasy. Do Lechii trafił w 2016 roku i został w niej do końca swojej piłkarskiej kariery. Rozegrał w niej 239 meczów, zdobywając w nich aż 84 gole. 23 maja 2022 podczas organizowanej przez Ekstraklasę Gali Ekstraklasy, piłkarz został nagrodzony statuetką w kategorii numer sezonu 2021/22. Jest pierwszym obcokrajowcem w historii Ekstraklasy, który zdobył 100 goli i drugim, który rozegrał w niej 300 meczów. 

Mateusz Machaj to bratanek Stefana - piłkarza Śląska z lat 80. ubiegłego wieku. W ekstraklasie zadebiutował jesienią 2008 roku w barwach Lecha Poznań. Latem 2011 roku z Chrobrym Głogów awansował do nowej II ligi (III poziom rozgrywkowy). Następnie trafił do Lechii Gdańsk i po trzech latach przerwy ponownie zagrał w ekstraklasie. W składzie gdańszczan widział go ówczesny trener Biało-Zielonych Bogusław Kaczmarek. Jednak w połowie 2013 roku przejął Lechię Michał Probierz i Machaj nie dostawał zbyt wielu okazji, by pokazać swoje piłkarskie umiejętności. Na początku 2014 roku przeszedł do Śląska. W barwach wrocławskiego klubu zadebiutował w marcu w wygranym 1:0 wyjazdowym pojedynku z Cracovią. Jesienią 2015 roku głównie z powodu kontuzji zagrał tylko w trzech meczach ligowych. W styczniu 2016 Śląsk nie przedłużył z nim kontraktu i Machaj wrócił do Chrobrego. Jego młodszy brat Bartosz wiosną 2015 roku występował w rezerwach Śląska.

Tomasz Unton to urodzony w Szczecinie wychowanek Arki Gdynia, występujący na pozycji pomocnika. W trakcie sezonu 1987/88 przeszedł do Lechii Gdańsk. Wiosną 1988 roku zaliczył osiem meczów na poziomie ekstraklasy i spadł z Lechią do II ligi. Jednak po degradacji został w klubie i w barwach biało-zielonych występował na drugim froncie przez ponad sześć sezonów. Wiosną 1995 roku przeszedł do Legii Warszawa i zdobył z nią mistrzostwo i Puchar Polski. Jesienią 1995 roku wrócił do Lechii, ale już sfuzjowanej z Olimpią. Niestety, mimo starań przeżył w Gdańsku po raz drugi gorycz degradacji z Ekstraklasy. Rok później znów zaliczył spadek z najwyższej klasy rozgrywkowej, tym razem w barwach naszego klubu. W Śląsku wiosną 1997 roku zagrał w siedmiu meczach ligowych. W 2009 roku został trenerem grup młodzieżowych Lechii, później pracował z rezerwami Biało-Zielonych. Jesienią 2014 roku - po zwolnieniu Joaquima Machado - przez prawie dwa miesiące wspólnie z Maciejem Kalkowskim prowadził pierwszy zespół gdańskiej Lechii. 

Wojciech Pawłowski jest wychowankiem Bałtyku Koszalin i ma na koncie występy w reprezentacji Polski U-19 i U-21. W 2010 roku przeszedł do Lechii Gdańsk. Początkowo grał w zespole Młodej Ekstraklasy i w rezerwach klubu z Trójmiasta, by w sezonie 2011/12 zaliczyć w Lechii 16 występów w ekstraklasie. Następnie przeszedł do włoskiego Udinese. W barwach Biało-Czarnych, jak i kolejnego klubu, czyli US Latiny był tylko rezerwowym. Na początku 2014 roku został z Udinese wypożyczony do Śląska. We Wrocławiu miał się odbudować i zacząć grać, co nie udawało mu się we Włoszech. Wiosną był jednak rezerwowym także w WKS-ie, będąc słabszym od Mariana Kelemena. Jesienią 2014 był przymierzany do roli pierwszego golkipera Śląska, jednak stracił miejsce w bramce na rzecz Pawełka po słabym występie w 2. kolejce przeciw Pogoni w Szczecinie. W zimowym okienku transferowym przeszedł do Bytovii Bytów, w barwach której wiosną zagrał w pięciu meczach na zapleczu ekstraklasy. Jesienią pozostawał bez klubu i trenował z Udinese. Na początku 2016 trafił do Rozwoju Katowice z którym spadł do II ligi. Następnie bronił barw Górnika Zabrze a ostatnio Widzewa Łódź. 

Piłkarze Śląska i Lechii:

1. Błażej Augustyn: Śląsk 2003-04 (juniorzy), Lechia 2017-20 
   2. Bolesław Błaszczyk: Lechia 1980-82, Śląsk 1985(w) (rezerwy)
   3. Tomasz Borowiec: Śląsk 1996-97 (rezerwy) i 1999 (rezerwy), 2000(j) Lechia
   4. Piotr Bubiłek: Lechia 2000(j), Śląsk 2001(j)
   5. Michał Chrapek: Lechia 2015-17, Śląsk 2017-20
   6. Marcin Ciliński: Lechia 1995-96, Śląsk 1997-98
   7. Jan Erlich: Śląsk 1974-78, Lechia 1978-81
   8. Piotr Jacyna: Śląsk 1995(j) (bez gry), Lechia 2000(j)
   9. Marcin Janus: Lechia 1995(j) i Lechia 2005-06, Śląsk 1999-01
   10. Jerzy Kasalik: Śląsk 1969-70, Lechia 1975-76
   11. Jakub Kosecki: Lechia 2012(w), Śląsk 2017-18(j)
   12. Aleksandar Kovacević: Lechia 2015-16(j) i 2017(j), Śląsk 2017(w)
   13. Kamil Kowalczyk: Śląsk (wych) do 1994 (bez gry), Lechia 1995-1996 
   14. Maciej Kowalczyk: Śląsk 2000-01, Lechia 2008-09
   15. Grzegorz Krysiak: Śląsk 1999(w), Lechia 2000(w)
   16. Mateusz Lewandowski: Śląsk 2017(w) i 2018(w), Lechia 2017(j) i 2018-19
   17. Mateusz Machaj: Lechia 2011-13, Śląsk 2014(w)-15(j)
   18. Michał Mak: Lechia 2015-16(j), 2017(w) i 2018-19, Śląsk 2017-18
   19. Sebastian Mila: Lechia 1997-98 (juniorzy), 1998-01 i 2015(w)-18, Śląsk 2008-14(j)
   20. Tomasz Moskal: Śląsk 1994-97, Lechia 2000(j)
   21. Flavio Paixao: Śląsk 2014(w)-15(j), Lechia od 2016(w)
   22. Marco Paixao: Śląsk 2013-15, Lechia 2016(w)-18
   23. Jacek Paszulewicz: Lechia 1998(j), Śląsk 2001(w)
   24. Bartłomiej Pawłowski: Lechia 2015(j) i 2016-17, Śląsk od 2020(j)
   25. Wojciech Pawłowski: Lechia 2010-12, Śląsk 2014
   26. Mirosław Pękala: Śląsk 1977-84(j), Lechia 1985-88(j)
   27. Krzysztof Rusinek: Lechia (wych) do 2001 i 2004-06, Lechia/Polonia 2001/02, Śląsk 2007(w)
   28. Krzysztof Sadzawicki: Lechia 1995-96, Śląsk 1999-01
   29. Grzegorz Szamotulski: Lechia (wych) do 1993 (bez gry), Śląsk 2001(w)
   30. Adam Tokarz: Śląsk 1967-69, Lechia 1973-74
   31. Tomasz Unton: Lechia 1988-96, Śląsk 1997(w)
   32. Dariusz Wojciechowski: Śląsk 1996-97, Lechia 2001(w)
   33. Łukasz Zwoliński: Śląsk 2017(w), Lechia od 2020(w)
   34. Dzidosław Żuberek: Śląsk 1998-99, Lechia 2000(w)

Trenerzy Śląska i Lechii:

Wojciech Łazarek: Lechia 1974-75 i 1985-86, Śląsk 1999

Romuald Szukiełowicz: Śląsk 1989-91, 1995-96 i 2015-16, Lechia 2000

Zygmunt Czyżewski - jeden z pionierów gdańskiej piłki, grał w BOP Baltia (1945-46). Był gorącym zwolennikiem zmiany nazwy tego klubu na Lechia. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. W latach 1960-61 prowadził w II lidze piłkarzy Śląska Wrocław.

Piotr Stokowiec - w rundzie jesiennej sezonu 2000/01 był zawodnikiem Śląska. Od wiosny 2018 prowadzi Lechię, z którą w 2019 roku zdobył Puchar Polski i Superpuchar oraz brązowy medal ekstraklasy.

źródło: Krzysztof Mielczarek slaskwroclaw.pl / własne

W piątek Lechia Gdańsk zmierzy się na wyjeździe ze Śląskiem Wrocław w inauguracyjnym meczu Ekstraklasy. Warto sprawdzić, jak wyglądały inauguracje w ostatnich latach.

Dotarła do nas smutna informacja. Dzisiaj w nocy w wieku 81 lat zmarł 'najbardziej skuteczny prezes' Lechii Gdańsk Andrzej Januszewski.

Mecz Polska-Austria na EURO’2024 będzie dopiero jedenastym w historii kontaktów obu krajów, na szczeblu pierwszych reprezentacji. Do tej pory bilans jest korzystny dla nas: 5 zwycięstw, 2 remisy, 3 porażki, bramki 19:17.

Pierwszy raz Polska awansowała i zagrała na EURO w 2008 roku. W sztabie holenderskiego selekcjonera Polaków - Leo Beenhakkera był, związany z Lechią od lat piłkarz (w latach 1975-1977), a potem kilkukrotny I-szej drużyny (1989-1992 i 2012/13) i drużyn młodzieżowych, trener Bogusław Kaczmarek.

W przededniu rozpoczynającego się na niemieckich boiskach EURO’2024 i inauguracyjnego meczu grupy D między Polską, a Holandią, warto prześledzić historię starć pomiędzy obiema reprezentacjami.