Moja 11-tka ostatniej dekady w Lechii Gdańsk

Koniec roku zawsze owocuje w podsumowania, rankingi, zbiorcze opracowania i plebiscyty. Postanowiłem podsumować ostatnie 10 lat Lechii w Ekstraklasie. Na starcie zaznaczam, że jest to w 100% subiektywny ranking. W grę weszli jedynie zawodnicy występujący w barwach Lechii w ostatnich 10 sezonach.

Ustawieni zostaną w formacji 1-4-4-1-1 Będzie to podstawowa jedenastka i ich zmiennicy. Razem 22 byłych i obecnych piłkarzy Lechii i kilka kategorii specjalnych.

Bramka

Bramka to bezapelacyjnie Dušan Kuciak 101 występów w Lechii - 10 żółtych kartek i o dziwo żadnej czerwonej. Jego zmiennik to w mojej ocenie Marko Marić 25 występów i tylko jeden sezon nad Motławą. Szkoda, że Lechia nie miała szans wykupienia gracza Hoffenheim, w którym nigdy nie dostał szansy.

Prawa obrona

Miałem 3 kandydatów, jednak pomimo mojej wielkiej sympatii skreśliłem Didiego i tak na placu zameldował się Karol Fila, który w mojej ocenie jest najlepszym prawym obrońcą w Gdańsku od czasów Pawła Pęczaka.

Karol został nr 1 pomimo nikłego stażu w Ekstraklasie, w której rozegrał dosłownie tyle samo spotkań co w CLJ (po 48) oraz zanotował dwie bramki i 6 asyst we wszystkich spotkaniach. Jego zmiennikiem w moich oczach został ten, dzięki któremu Karol pokazał pełnię talentu, czyli po prostu Paweł Stolarski (84 mecze, gol i 8 asyst).

Środek obrony

W środku obrony Krzysztof Bąk. Warszawiak, który pokochał północ. Krzysiek przez 5 lat zaliczył 120 występów w barwach Lechii, dokładając do tego 5 boli i 5 asyst. Jego zmiennikiem uczyniłem Michała Nalepę - bez którego nie wyobrażam sobie obecnej linii defensywnej LG. Michał przeszedł swoiste „extreme makeover” od czasu, kiedy nie pojechał z drużyną na obóz do Turcji, aż do bycia niezastąpionym w 83 meczach zdobył dla Lechii aż 8 goli i zaliczył 2 asysty.

Drugi stoper do pary (albo para do pary) to Mario Maloca, były kapitan Hajduka który pomimo słabszych początków z każdym kolejnym meczem udowadniał swoją wartość, aby w moich oczach stanąć obok Krzyśka w wyjściowej jedenastce dekady. 74 mecze 4 gole i asysta.

Zmiennikiem generała niejako z konieczności musiałem uczynić Rafała Janickiego, który pomimo zaliczenia tak kompromitującego zjazdu w ostatnich sezonach w Lechii, w swoim najlepszym okresie dla Lechii rozegrał nieprawdopodobne w naszych realiach 185 meczów strzelając 4 gole i notując 8 asyst.

Lewa obrona

Lewa obrona to znowu odstrzelenie jednego z 3 piłkarzy - na tej pozycji był to w moich oczach Nikola Leković. Numerem jeden w ostatniej dekadzie jest dla mnie Jakub Wawrzyniak, jeden z najbardziej charyzmatycznych piłkarzy, którzy w ostatnich latach trafili do Gdańska. Wawrzyn kolejny w klubie 100 Lechii Gdańsk zaliczył dokładnie 102 występy, w których zaliczył 11 asyst. Jego zmiennikiem uczyniłem obecnego lewego defensora Filipa Mladenovicia. Serb robiący niesamowicie dużo wiatru z przodu to kolejny lewy obrońca, który z Gdańska wrócił do reprezentacji swojego kraju, bardzo wiele wskazuje na to, że Mladen nie licząc drużyn juniorskich, właśnie w Lechii zaliczy najwięcej spotkań w karierze, do wyrównania wyniku z Borysowa brakuje mu już tylko 1 meczu. Do tej pory w Gdańsku Filip rozegrał 77 meczów, w których asystował 14 razy i zaliczył 3 gole.

Prawe skrzydło

Prawe skrzydło należy do Piotrka Wiśniewskiego. Legenda klubu z 260 meczami na koncie co tu dużo mówić, po prostu Wiśnia. Nie mogło być innego wyboru. Jego zmiennikiem ustanowiłem robiącego karierę w „lidze emerytów” Przemka Frankowskiego, który do dużej piłki wyszedł właśnie z Lechii. Chociaż statystyki w Lechii miał kiepskie, i to w Jadze dopiero pokazał, na co go stać, to w moich oczach zasługuje na zmiennika w 11 dekady.

Środkowy pomocnik

Środkowy to człowiek, od którego zacząłem ustawiać swoją jedenastkę. Łukasz Surma pan kapitan 137 występów, po 7 goli i asyst. Jednak nie liczby były najważniejsze w jego grze. Spokój i doświadczenie Surmika nie raz i nie dwa ratowały nam tyłki, przy nim wyrósł przyszły mistrz Polski Marcin Pietrowski, to dzięki Surmikowi w dużej mierze nie spadliśmy z ligi. Numer 1 w mojej 11 dekady.

Simeon Sławczew jest zmiennikiem Surmika. Bułgar w pierwszym sezonie w Gdańsku pozostawił po sobie tak dobre wrażenie, że poprawny drugi sezon i brak chęci gry w Gdańsku zupełnie nie wpłynęła na mój osąd o tym, że zasługuje, aby się tu znaleźć. W Lechii rozegrał okrągłe 50 spotkań, w których zanotował tylko jednego gola i siedem razy asystował.

Drugim środkowym pomocnikiem obok Surmika w moich oczach został serbski Maestro Milos Krasić. Kraso w Lechii rozegrał 88 spotkań, w których strzelił 7 bramek i 15 razy asystował. Przez cały pobyt Krasicia w klubie zastanawiałem się (czysto teoretycznie), jak byśmy wyglądali, gdyby w jednym sezonie w Lechii spotkali się Kraso, Traore i Matsui. Podejrzewam, że byłby to koszmar obrońców przeciwników.

Zmiennikiem Serba jest inny gracz z Bałkanów Stojan Vranjes - kiedy tylko mu się chciało, miewał naprawdę dobre mecze. Miał w sobie coś, dzięki czemu chciało się go oglądać. W Lechii w 55 meczach strzelił aż 16 goli i zanotował 3 asysty. Dziś już tylko bawi się w piłkę w Banja Luce, gdzie w 19 meczach obecnego sezonu strzelił aż 11 goli!

Lewe skrzydło

Lewe skrzydło było dla mnie trudne, gdyż mam mocno mieszane uczucia do obu wytypowanych przeze mnie piłkarzy. Lukas Haraslin, Słowakowi w Gdańsku leci już 6 rok i chyba trochę się u nas już zasiedział. Lukas jest chimeryczny i bardzo nierówny, ale jak już strzeli gola, czy zagra ciasteczko, to z reguły robi to spektakularnie, równie spektakularne są jego zmarnowane sytuacje, ale to już materiał na osobny tekst. W Lechii Słowak wystąpił w 121 meczach strzelając 16 goli i notując 22 asysty. Jego zmiennikiem ustanowiłem Sławka Peszko. Peszkin dla Lechii zagrał w 107 meczach strzelił 12 goli i zanotował 21 asyst.

Ofensywny pomocnik

Ofensywny pomocnik numer 1 to obchodzący niedawno 31 urodziny Abdou Razack Traore. Przeżywający wówczas swój szczyt formy Traore w 72 spotkaniach zdążył ukuć 27 goli i 11 razy asystować, do tego załapał niebagatelną liczbę żółtych kartek, było ich aż 19. Niedługo zbliża się okienko, Traore znowu wygasa kontrakt, i znowu jak co roku wielu ludzi w Gdańsku będzie czekało na powrót Razacka. Zostawił po sobie tak dobre wrażenie, że wydaje się jakby to było wczoraj, a przecież od jego odejścia minęło już 6 lat. Zmiennikiem dla Traore będzie u mnie Paweł Buzała ze 162 meczami i 42 niezapomnianymi golami barwach Lechii.

Napad

Na napadzie nie może być innego wyboru niż najlepszy strzelec wśród obcokrajowców w Ekstraklasie, kolejny na tej liście kat śledzi, najlepszy strzelec w Ekstraklasie w barwach Lechii nasz kapitan Flavio Paixao. Portugalczyk już prześcignął legendarnego Alfreda Kokota, a wszystko wskazuje na to, że do końca roku doścignie Jerzego Apolewicza i Roberta Gronowskiego, a być może i Dzidka Puszkarza, do którego brakuje mu już tylko 8 goli. Kto wie, może i Flavio doczeka się kiedyś swojego muralu. Jego dotychczasowy bilans to 152 mecze 53 gole i 15 asyst.

Zmiennikiem Flavio w mojej 11-tce dekady będzie jego brat Marco. Czekam na czas, kiedy w Gdańsku znowu zobaczymy tak kompletną 9-tkę jaką był bliźniak Flavio. Licznik Marco stanął na 68 grach i 34 bramkach.

To by było na tyle jeśli chodzi o sam skład, ale ktoś musi tą 11-tkę dekady poprowadzić. Kandydatów na trenera dekady miałem 3.