Bramki (Górnik):

Fojcik 65`, Wiśniowski 77`karny

Skład (Górnik):

Józef Machnik - Jan Pieczka, Antoni Franosz, Henryk Hajduk, Eryk Nowara, Ginter Gawlik, Henryk Szalecki, Roman Lentner, Manfred Fojcik, Henryk Czech, Ewald Wiśniowski / Trener: Augustyn Dziwisz

Info:

Lechia zakończyła sezon na trzeciej pozycji z dorobkiem 27 punktów.

Prasa [Sport nr 98 z dnia 26.11.1956r.]:

Dokładnie dwa lata temu na zabrskim boisku odbył się pojedynek Lechii i Górnika. Gdańszczanie znajdowali się wówczas cały czas w defensywie, a mimo to odnieśli zwycięstwo. Wczoraj niewiele brakowało, aby powtórzyła się historia sprzed dwóch lat. Po pierwszej połowie, nacechowanej bezbarwna grą, lekką przewaga Górnika i całkowita bezczynnością obu bramkarzy — na początku drugiej goicie mieli doskonałe okazje zdobycia prowadzenia. Najpierw Musiał z najbliższej odległości strzelił prosto w ręce Machnika, potem Górny w podobnej sytuacji posłał piłkę w aut. I kiedy większość widzów spodziewała się zrywu gdańszczan, nastąpił nieoczekiwany zwrot w wydarzeniach na boisku.

Lechia pozostawiła w ataku tylko trzech graczy. Wykorzystali to gospodarze, odbierając przeciwnikowi całkowicie inicjatywę i spychając do obrony. Spokojnie i uważnie grający dotąd Korynt musiał się dwoić i troić, aby powstrzymać napór górników, zaś Gronowski z największym trudem bronił celne strzały napastników Górnika. W 63 minucie Wiśniowski, Czech i Fojcik przeprowadzili błyskawiczną akcję lewą stroną boiska, zakończoną niezbyt ostrym strzałem Fojcika. Źle ustawiony Gronowski przepuścił piłkę.

Po utracie bramki w szeregi Lechii wkradło się zdenerwowanie. Korynt zajął miejsce Musiała w ataku. Widać było, że gdańszczanie za wszelką cenę dążą do zmiany rezultatu. Nim jednak stoper Lechii zdołał się rozegrać w ofensywie, górnicy uzyskali drugą bramkę. Lenc w zamieszaniu podbramkowym dotknął piłkę ręką. Podyktowany rzut karny Wiśniowski zamienił na bramkę. Taki obrót sprawy załamał całkowicie gości, którzy do końcowego gwizdka sędziego bronili się rozpaczliwie przed falowymi atakami gospodarzy. Niewątpliwie Lechia zaprezentowała lepsze umiejętności techniczne. Przyczyn jej porażki należy szukać w braku bojowości, która była głównym atutem górników.

W ich szeregach zabrakło asa atutowego — Olejnika, który zawieszony został na okres dwóch miesięcy za obrazę sędziego w meczu z Budowlanymi Opole. Jego rolę spełniał bardzo dobrze napastnik Gawlik. Obok niego, wyróżnili się jeszcze: Franosz Czech i Nowara.

W zespole Lechii najlepiej grali: Korynt, Rogocz i Górny. [B. GRYSZCZYK]

Prasa [Przegląd Sportowy nr 144, 26 listopada 1956]:

Ostatnie akordy 1. ligi piłkarskiej. Poziom spotkań nie zadowolił

Zabrski Górnik pozbawił Lechię wicemistrzostwa Polski wygrywając 2:0. Do przerwy wydawało się, że posiadający dobra defensywę gdańszczanie, zdołali uzyskać przynajmniej wynik remisowy. W pierwszej połowie gra była bowiem zupełnie wyrównana i nie zanosiło się na zmianę wydarzeń na boisku.

Po zmianie stron – jak to już nie raz bywało – w zespole Górnika wstąpił nowy duch. Gospodarze przystąpili do generalnego szturmu, ambitnie atakując bramkę przeciwnika pod naporem nieustannych ataków dwukrotnie skapitulował bramkarz Lechii Gronowski. Przepuścił on dwa strzały oddane przez Fojcika i Wiśniowskiego (karny).