Zapraszamy do lektury solidnie rozbudowanego archiwum prasowego z roku 1961. Dzięki naszej mozolnej pracy badawczej oraz dzięki temu, że udało się dotrzeć do wielu tytułów prasowych oraz dzięki sporej ilości meczów towarzyskich (blisko 20) - w tym 3 międzynarodowych, możemy zaprezentować Wam ponad 400 nowych materiałów prasowych z tego okresu.
Przypomnijmy, że do tej pory lata 60-te mieliśmy na naszej stronie bardzo skromnie udokumentowane. Od kilku lat sukcesywnie, sezon po sezonie, powiększamy zbiór materiałów prasowych, docierając do kolejnych źródeł. Dlatego też bardzo dużo czasu poświęcamy na przeszukiwanie bibliotek i archiwów prasowych w całym kraju, w poszukiwaniu materiałów dotyczących występów Biało-Zielonych. Jak widać w poniższym odnośniku, do tego zadania podchodzimy bardzo poważnie, dzięki czemu macie możliwość zapoznania się z relacjami i ciekawostkami z wielu różnych źródeł, a my możemy stale poprawiać i uzupełniać dane dotyczące występów biało-zielonych w poszczególnych sezonach.
Wybrzeżowy „jedynak” w I lidze, Lechia, przystępowała do sezonu wzmocniona powracającymi z wojska swoimi byłymi zawodnikami – Jarząbkiem, Bieńkowskim i Zygmuntem Gadeckim. Były także personalne straty. W trakcie rozgrywek zespół opuścił, wyjeżdżając aż do Australii, bramkarz Henryk Gronowski. Jak się okazało było to bardzo znaczne osłabienie drużyny.
Jego następca Uścinowicz w wielu spotkaniach bronił słabo i zawinił wiele bramek. Do rozgrywek Lechię przygotowywał trener Nierychło, jednak, jak pisano „z powodów zdrowotnych” zastąpiono go, już w II kolejce, Lajosem Szolarem. Był to Węgier, znany jednak w Polsce. Trener, który m.in. zdobył Mistrzostwo Polski z Ruchem Chorzów. Z osobą nowego trenera wiązano w Gdańsku duże nadzieje.
Rozgrywki rozpoczęły się obiecująco. Na inaugurację remis z zawsze groźną Legią Warszawa 1-1. Potem remisy z Wisłą (26.03.61), Ruchem (15.04.61) i porażka, po dobrym meczu, w Zabrzu z mistrzowskim Górnikiem 0-2 (23.04.61). Następne dwa mecze przyniosły zwycięstwa 1-0 (z Cracovią 26.04 i Odrą 10.05) i gdy wydawało się, że drużyna zacznie zdecydowanie piąć się w górę tabeli, przyszło niespodziewane 0-2 na własnym boisku ze słabą Stalą Mielec (14.05.61). Był to pożegnalny występ Henryka Gronowskiego w bramce Gdańszczan. Kryzys był jednak krótkotrwały, następne cztery gry przyniosły Lechii aż 7 punktów (trzy zwycięstwa i jeden remis) i na dwie kolejki przed zakończeniem I rundy były nawet szanse na miejsce w pierwszej trójce.
Wyjazd, w przedostatniej kolejce do Bydgoszczy, do słabo spisującej się w tym sezonie Polonii, przyniósł, mimo dobrej gry i przewagi przez całe spotkanie, porażkę 0-1. Ostatni mecz rundy, w Gdańsku z Polonią Bytom, także, mimo przewagi w polu, zakończył się stratą punktów i porażką 0-1. Drużyna zdobyła 14 punktów i zajęła VI miejsce. Nie był to zły wynik, pamiętając szczególnie poprzedni sezon gdy „wakacje” Lechia spędzała jako ostatnia drużyna w tabeli. Jak co roku szwankował atak (tylko 9 bramek, gorszy był tylko ostatni w tabeli Zawisza), i jak co roku dobra defensywa (tylko 9 bramek puszczonych, lepiej bronili tylko „mistrzowie” z Zabrza).
II runda rozgrywek przyniosła wiele niespodzianek. Lechia rozpoczęła „mocno” i pokonała w Warszawie Legię 1-0.
Co prawda w drugim meczu wypadła słabiej i tylko zremisowała w Gdańsku z Wisłą 1-1 ale kilka dni później rozgromiła inny krakowski zespół – Cracovię, 4-0. „Tego nie pamiętali najstarsi górale” atak Lechii strzelił cztery bramki w jednym meczu!!!. Wydawało się, że zespół jest w dobrej formie i nawet porażki z Ruchem w Chorzowie, 1-2, i najlepszym w kraju Górnikiem Zabrze, w Gdańsku, tylko 0-1, opinii tej nie podważały.
Nadszedł jednak 3 wrzesień 61 i wyjazd do Opola. Obronę, z powodu kontuzji podstawowych zawodników, zestawiono nieco eksperymentalnie (młodzi Szróbka i Kunikowski) ale nic nie wróżyło katastrofy. Mecz okazał się jednym z „najczarniejszych” w historii drużyny, wynik – 2-9.
Od tego momentu zespół nie mógł się „odnaleźć”. W kolejnych pięciu spotkaniach zdobył tylko 1 punkt, przegrywając m.in. w Mielcu, z broniącą się przed spadkiem Stalą aż 1-6 a w Gdańsku ze zdecydowanym outsiderem rozgrywek, Zawiszą Bydgoszcz, 0-2. Niespodziewanie Lechia znalazła się w strefie zagrożonej spadkiem. „Przebudzenie” przyszło w ostatnim momencie. W przedostatniej kolejce, 12 listopada 61, Lechia pokonała we Wrzeszczu Polonię Bydgoszcz i to aż 6-1, ten wynik gwarantował utrzymanie statusu pierwszoligowca na przyszły sezon.
Dziwny był to sezon, niewątpliwych sukcesów (1-0 w Warszawie z Legią) ale i dotkliwych porażek (0-2 w Gdańsku z Zawiszą lub 2-9 w Opolu z Odrą).
Poniżej w odnośniku prezentujemy komplet wyników wraz z raportami meczowymi z całego sezonu ligowego 1961. Biało-Zieloni zanotowali 9 zwycięstw, 6 remisów i 11 porażek.
W meczach ligowych wystąpiło 23 piłkarzy. Komplet 26 występów zanotował jedynie Roman Korynt. Jeden mecz mnie rozegrali Ryszard Szyndlar oraz Jerzy Apolewicz.
W całym sezonie Lechia zdobyła 27 bramek. Najskuteczniejsi byli Czesław Nowicki (6), Jerzy Apolewicz (5), Janusz Charczuk (4)
Obecnie (listopad 2021) z tamtego składu, żyje już tylko 7 piłkarzy.
O występach Lechii w Pucharze Polski w sezonie 1961 nie piszemy, bowiem rozgrywki te zostały zawieszone po sezonie 1956.
Zapraszamy do lektury wszystkich materiałów prasowych z roku 1961 i jednocześnie zachęcamy do dzielenia się uwagami, uzupełnieniami i wiedzą z naszą redakcją. Zdajemy sobie sprawę, że nie posiadamy pełnej wiedzy na temat występów Lechii Gdańsk, dlatego też stale poszukujemy osób, które pomogą poprawić błędy oraz uzupełnić braki w naszych materiałach.
źródło: własne / "Piłkarskie Dzieje Wybrzeża" P. Chomicki
