Kończąc spory poderbowe, kto jest lepszy? Wiadomo. Wojenki PANÓW Prezesów, napinki internetowe fanklubów z mniejszych miejscowości.
Postanowiłem zestawić XI piłkarzy z regionu lub mocno związanych z nadmorskimi Klubami. XI nie byle jaką bo byłych lub obecnych reprezentantów Polskiej kopanej, którzy startowali w świat „wielkiej” piłki właśnie z naszych stron. Nie będę wracał już do czasów słusznie minionych, i skupię się na XXI wieku. Może przeczyta to Prezes jeden z drugim i zauważy ilu reprezentantów na przestrzeni ostatnich niemal 20 lat wydały nasze ziemie. Ilu odeszło przed 21 rokiem życia, aby odnosić sukcesy. A ilu jest obecnie i stwierdzi, że jednak bez nakładów na akademię będzie po prostu cieniutko w przyszłości. (Luźny, lecz, mocno subiektywny tekst).
Zaczynamy ustawieniem 1-3-5-2
Bramka
Grzegorz Szamotulski (1976 rocznik). Reprezentacja 13/0
Długo tego Pana przedstawiać nie trzeba. Sympatyczny Świr z Gdańska, jak sam mówi z sercem rozdartym między Warszawą i Gdańskiem. Obieżyświat grał min. w Grecji, Izraelu, Szkocji, Austrii, znany z niesłychanego uporu i fantazji. Debiutował w 96 roku za Piechniczka. Ostatni mecz z orzełkiem na piersi zagrał w 2003 roku, przeciwko Litwie za kadencji dobrze znanego w Gdańsku Pawła Janasa. Wcześniej w kadrze przyszło mu się mierzyć z takimi Gwiazdami przez duże G jak Romario, czy Ronaldo. Obecnie Grzesiek prowadzi własną szkółkę bramkarską, udziela się w radio oraz prawdopodobnie wróci na boisko od przyszłego sezonu ma bronić barw B klasowego klubu w Warszawie. Aż dziw bierze, że od przeszło 30 lat na Pomorzu nie można wyćwiczyć żadnego bramkarza na poziomie reprezentacyjnym.
Obrona
Tomek Wałdoch (1971) Reprezentacja 74/2
Wychowanek gdańskiego Stoczniowca urodzony w Gdańsku. Andrzej Strejlau dał zadebiutować Tomkowi 1991 roku. Na mistrzostwach świata w 2002 roku kapitan reprezentacji, jak się później okazało po meczu z USA był to ostatni mecz w kadrze. Niesamowicie solidny punkt obrony Górnika Zabrze, Bochum, czy Shalke 04. Srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich z Barcelony, 2 krotny zdobywca pucharu Niemiec. Jeden z najbardziej utytułowanych piłkarzy pochodzących z Pomorza. Po karierze, przez przeszło 10 lat udzielał się, jako trener grup młodzieżowych w Shalke. Czym zajmuje się obecnie Tomek, nie mam pojęcia - sam chciałbym wiedzieć, jeżeli ktoś wie proszę o komentarz pod tekstem?
Jarek Bieniuk (1979) Reprezentacja 8/1
Palmer zaczynał w klubie niekojarzonym z sekcją nożną, bo w Ogniwie Sopot, jednak poważnej piłki uczył się w Gdańskiej Lechii. Jarek debiutował u Pawła Janasa w 2003 roku w meczu z Macedonią. Co zabawne w czasie tego meczu na murawie meldowali się również Szamotulski, Dawidowski, Rasiak, Mila, czy były trener Lechii Jacek Zieliński. Co ciekawe jedyny mecz o punkty był jego ostatnim w kadrze w ogóle. U dobrze znanego z Wronek Stefana Majewskiego w 2009 roku. W piłce klubowej zasmakował eurowpierdolu w lidze europy z Amicą Wronki, jak również 3 miejsca w lidze. Poznał smak racowiska w meczach z Fenerbahce. Poznał pastwiska 1 ligi z Widzewem, strzelił gola słynnej Barcelonie na nowym obiekcie w Letnicy, w karierze rozegrał ponad 300 meczów. Jarek po zawieszeniu butów na kołku udziela się w piłce, dalej będąc częścią Lechii.
Paweł Dawidowicz (1995) Reprezentacja 1/0
Paweł urodził się poza Pomorzem, bo w Olsztynie. W Gdańsku uczył się piłki od 16 roku życia, kiedy to został ściągnięty z Ostródy. I to właśnie w Gdańsku jego talent rozbłysnął pod wodzą mającego rękę do młodzieży Bobo Kaczmarka. Dawidowicz jest jak dotąd najdrożej sprzedanym Polakiem w Lechii. Do tej pory rozegrał 4 minuty u trenera Nawałki w meczu z Czechami. Zmieniając Michała Pazdana w 86min. Co ciekawe w tamtym meczu wystąpili również Mila, Peszko, Borysiuk, a na ławce siedział Wawrzyniak. Moim zdaniem dalej jest pod obserwacją sztabu reprezentacji, jako że Palermo, do którego jest wypożyczony z Benfiki gra 3 obrońców, Paweł gra zawsze, kiedy tylko jest zdrowy. A trener Nawałka ostatnie kilka meczów grał właśnie takim ustawieniem. Chłopak na pewno zrobi karierę.
2 linia
Marek Zieńczuk (1978) Reprezentacja 9/0
Jego właściwa przynależność klubowa, potrzebna do określenia statusu wychowanka jest nieoczywista, gdyż Marek startował w juniorach Lechii, lecz tam się nie przebił, przeszedł do miejscowej Polonii, z której został wykupiony z powrotem w wieku 16 lat jak głosi legenda kwota odstępnego wynosiła „kilka piłek”. Do dziś oba kluby spierają się, co do wychowania piłkarza. Z Traugutta Marek obrał popularny w tamtych czasach kierunek Gdańsk-Wronki, i to właśnie w barwach Wronieckiej ekipy zadebiutował w reprezentacji Polski. Co ciekawe Zieniowi dał zadebiutować obecny prezes PZPN Zbigniew Boniek. Zagrał 45 min wygranego meczu z Nową Zelandią. Został zmieniony przez Tomka Dawidowskiego. W sezonie 04/05 Marek był wyceniany na 3,5 mln euro! W tamtych czasach za takie pieniądze przechodził np. John Carew z Valencii do Besiktasu. Ostatnie minuty z orłem na piersi Zieńczuk rozegrał równo 10 lat temu, w 2008 roku w wygranym meczu z Estonią. Jego dorobek reprezentacyjny nie wygląda tak imponująco jak bilans ekstraklasy, w której rozegrał niemal 400 spotkań zaliczając 72 gole i 82 asysty! 3 Krotny mistrz Polski, zwycięzca pucharu Polski. Klasa!
Grzegorz Krychowiak (1990) Reprezentacja 49/2
Wychowanek Orła Mrzeżyno, ściągnięty do SWSiEMP Gdynia za kwotę 4 tysięcy zł przez Jacka Dziubińskiego. Po półtora rocznym pobycie w Gdyni i ukończeniu 3 klasy gimnazjum kontynuował karierę we Francuskim Bordeaux. Jednak sam Grzesiek identyfikuje się z Arką Gdynia, więc i on jest w moim rankingu. W 2007 roku brał udział w mistrzostwach świata U-20. Debiut w dorosłej reprezentacji zaliczył w meczu z Serbią za kadencji Leo Beenhakkera w 2008 roku. Od 10 lat jest czołowym defensywnym pomocnikiem kadry. 2-krotny zdobywca Ligi Europejskiej, Superpucharu Francji, czy pucharu Francji. 2 lata temu PSG zapłaciło za Grześka 27, 5 mln euro! Od tamtego czasu jakby spuścił z tonu obecnie przygotowujący się do Rosyjskiego mundialu w West Bromwich Albion.
Rafał Murawski (1981) Reprezentacja 48/1
Rafał urodził się w Malborku, kopać w piłkę zaczynał w gdańskim MRKS, później była Gedania i Arka, z której ruszył w świat. Debiutował w reprezentacji w 2006 roku u Leo Beenhakkera w wygranym meczu z Belgami. Grał na 2 wielkich imprezach Euro 2008, oraz Euro 2012. Jedyną bramkę w reprezentacji strzelił w meczu eliminacyjnym Euro 08 z Serbami. Ostatnie 25 min w kadrze zaliczył 6 lat temu, zmieniając Grześka Krychowiaka w meczu z RPA. Co ciekawe przez tyle lat gry w Ekstraklasie Rafał nie wygrał żadnego mistrzostwa Polski, ma natomiast na koncie mistrzostwo Rosji z Rubinem Kazań. Obecnie po raz pierwszy w historii zasmakuje gry w grupie spadkowej z Pogonią Szczecin. Po sezonie kończy mu się kontrakt i możliwy jest powrót do Arki, której jest częściowym właścicielem.
Paweł Wszołek (1992) Reprezentacja 11/2
Paweł urodził się w Tczewie, jest wychowankiem Wisły Tczew. Niemal całą karierę juniorską związany z Tczewem, z rocznym epizodem w juniorach Lechii Gdańsk, z Wisły przeniósł się do Polonii Warszawa. Po niecałym roku w młodej ekstraklasie zespołu z Konwiktorskiej zadebiutował w Ekstraklasie. Po 3 latach przebojowy skrzydłowy rozwiązał kontrakt z Polonią i ruszył w świat. W reprezentacji Polski zadebiutował w 2012 roku u trenera Fornalika, w tym samym meczu, którym reprezentacyjną przygodę kończył Rafał Murawski w wygranym pojedynku z RPA. Był w szerokiej kadrze przed Euro 2016, jednak selekcjoner Nawałka postawił na Sławka Peszko. Obecnie dalej jest pomijany przez selekcjonera, i z dużym prawdopodobieństwem nie pojedzie na kolejną wielką imprezę. Ostatni mecz w kadrze jak do tej pory rozegrał pół roku temu z Meksykiem. W obecnym sezonie rozegrał 34 mecze w barwach Londyńskiego klubu QPR grającego w Championship. Strzelił2 gole i zanotował 5 asyst.
Sebastian Mila (1982) Reprezentacja 38/8
Urodzony w Koszalinie. Wychowanek Bałtyku Koszalin, przeniósł się do juniorskich zespołów Lechii zadebiutował w meczu o puchar ligi, grał w tworze Lechia/Polonia. Po spadku do III ligi ruszył w świat. Jego kariera nabrała tempa po golu strzelonemu wąsatemu Anglikowi w dramatycznych okolicznościach w meczu Groclinu z Man City. Za granicami cień piłkarza. Mistrz Europy z kadrą do lat 19 z 2001 roku. W dorosłej kadrze zadebiutował 2 lata później u trenera Janasa we wspominanym już meczu z Macedonią tym samym, co Jarek Bieniuk. Od tamtego czasu zagrał jeszcze 37 spotkań, był uczestnikiem mistrzostw świata w 2006 roku. Właściwie zakończył karierę reprezentacyjną w najpiękniejszy możliwy sposób, strzelając bramkę na 2-0 z Niemcami. Od tego czasu zagrał jeszcze po kilka minut w 7 meczach. Mistrz Polski, Austrii, zdobywca pucharu Polski, Austrii, Super Pucharu Polski. Ponad 300 meczów w Ekstraklasie 50 goli 100 asyst. Bardzo czysto grający zawodnik, prawdopodobnie nigdy nieukarany czerwoną kartką!?
Atak
Marcin Mięciel (1975) Reprezentacja 5/1
Mięciel urodził się w Gdyni, jest też wychowankiem Tczewskiej Wisły. Jako 15 latek przeniósł się do Lechii, z której ruszył w świat. Przez Warszawę, liga Grecka, Niemiecka Bundensliga, Łódź, Warszawa, Odbijał się w karierze między tymi samymi klubami w różnych latach. Poza Lechią, bo jak sam przyznał jest Arkowcem, a Lechia była tylko trampoliną. Ksywka Śledź z młodych lat w końcu nie wzięła się z niczego.
W reprezentacji debiutował jeszcze w ubiegłym wieku u trenera Piechniczka. W zremisowanym 2-2 meczu z Cyprem Występ okrasił bramką, jak się później okazało pierwszą i ostatnią. Nigdy później również nie zagrał od początku. Pomimo reklamowania plastrów kondycyjnych ;) żaden Selekcjoner nie wierzył, że będzie biegał pełne 90 minut. Karierę reprezentacyjną kończył w meczu z Nową Zelandią w 2002 roku u trenera Bońka. W tym samym meczu, w którym swoją reprezentacyjną karierę rozpoczynał Marek Zieńczuk.
Mięciel był znany z niekonwencjonalnych strzałów rodem z plaż Copa Cabany, jak sam wspominał uczył się przewrotek na hałdzie piachu przy bloku w Tczewie. Strzelał takie bramki w Niemczech, Grecji, czy reprezentacji! Zdobywca Pucharu Polski, Super Pucharu Polski. Mistrz Polski. Ponad 100 bramek w karierze. Prawdopodobnie najlepszy technik w zestawieniu, jednak podobnie jak Mila nie zrobił „takiej” kariery, jaką mu wróżono.
Paweł Kryszałowicz (1974) Reprezentacja 33/10
Kryszał urodził się w Słupsku, jest wychowankiem Gryfa, następnym przystankiem był bydgoski Zawisza. Przez Bydgoszcz, jak niemal każdy z wyżej wymienionych przeniósł się do Wronek. We Wronkach „Garbaty” jak mówią złośliwi grał 5 sezonów, po których przeniósł się, do Bundensligi za ponad milion euro stał się piłkarzem Eintrachtu Frankfurt. Zadebiutował w reprezentacji za śmieszkowatych czasów śmieszkowatego trenera Janusza Wójcika 0-2 ze Szwecją.
Pierwszą bramkę zdobył w swoim meczu nr 5 z piekielnie mocną Holandią. Był uczestnikiem mistrzostw świata w 2002 roku, strzelił ostatnią bramkę dla reprezentacji w tym turnieju w 90 min meczu z USA. Strzelił również 4 gole w jednym meczu z Wyspami Owczymi, potrzebował na to tylko 45 min. W drugiej połowie nie wyszedł już na murawę. Pół roku później zagrał ostatni mecz w kadrze, 7 min w meczu eliminacji MŚ 06 z Irlandią Północną. Karierę kończył tam gdzie zaczynał, czyli w Gryfie. Paweł jest członkiem Pomorskiego ZPN. A także popularyzatorem sportu na Pomorzu.
Rezerwa:
Grzegorz Bonin
Tomasz Dawidowski
Przemysław Frankowski
Bartosz Białkowski
Mariusz Pawlak
Radosław Michalski
