Tadeusz Fajfer - sylwetka

Tadeusz Fajfer urodził się 24 kwietnia 1959 roku w Poznaniu i jest wychowankiem tamtejszego Lecha. Gdy wszedł w wiek seniorski nie miał szans na grę w ekstraklasie, gdyż konkurentami do miejsca w bramce byli reprezentant Polski Piotr Mowlik i solidny ligowiec Zbigniew Pleśnierowicz.

W tej sytuacji odszedł do 3-ligowej Lechii. Zadebiutował 1 września 1982 w zwycięskim meczu Pucharu Polski z Olimpią Elbląg (2:1). Mało kto pamięta, że w meczu ze Startem Radziejów, który zapoczątkował zwycięską drogę po Puchar Polski bronił Piotr Podolczak.

W lidze popularny „Faja” po raz pierwszy dla Biało-Zielonych zagrał cztery dni po pucharowym debiucie – był to zwycięski 5:0 mecz z Polonią Piła, miastem znanym głównie z żużla. Piszemy o tym dlatego, że w Starcie Gniezno jeździli i nadal jeżdżą bracia Fajfer.

Kibicom z Traugutta Tadeusz Fajfer dał się zapamiętać jako specjalista od rzutów karnych, zresztą trochę na to narzekał że powiązano go z jednym tylko elementem piłkarskiego rzemiosła, niczym Stanisława Mikulskiego z rolą Hansa Klossa.

W pierwszym w historii spotkaniu o Superpuchar do 2-ligowej Lechii przyjechał Mistrz Polski, Lech Poznań, pod wodzą trenera Wojciecha Łazarka. W pierwszej połowie Tadeusz Fajfer, wielokrotnie był w opałach. W największych w 30. minucie gdy po faulu Dariusza Raczyńskiego na Grzegorzu Kapicy, sędzia Henryk Klocek podyktował rzut karny. Naprzeciw Fajfera stanął doskonały napastnik Mirosław Okoński, ale nie zdołał pokonać gdańskiego bramkarza.

Parę tygodni później „Faja” okazał się lepszy w konfrontacji w królem strzelców mundialu Espana`82, Paolo Rossim, podczas wyjazdowego spotkania z Juventusem.

W drodze po Puchar Polski, w trzeciej lidze i drugiej Fajfer miał pewne miejsce w bramce, trafnie tamte czasy podsumowuje Dariusz Wójtowicz: „W 2 lidze trudniejsze były mecze wyjazdowe – pamiętam mecz w Elblągu, gdy jechaliśmy w szpalerze ludzi, tysięcy ludzi z Gdańska. U siebie nam się łatwiej grało, czuliśmy wsparcie kibiców, czuliśmy naszą moc. Mieliśmy Jurka Kruszczyńskiego z przodu, któremu dogrywał Rysiek Polak. Z tyłu Tadziu Fajfer dawał nam pewność”.

Po odejściu z Lechii, Fajfer grał w Chrobrym Głogów, za zachodnią granicą, by karierę zakończyć w Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski gdzie w wieku 38 lat zdążył zagrać 28 razy w ekstraklasie w sezonie 1997/98. Potem był m.in. kierownikiem grodziskiej drużyny, pracował w Polonii Warszawa i Warcie Poznań.

źródło: Lechiahistoria.pl