Zapraszamy Was dzisiaj na podróż w czasie do sezonu 1966/67. W wasze ręce oddajemy porządnie opracowany zestaw ponad 250 nowych materiałów prasowych z tego sezonu. Relacje, tabele, zapowiedzi, wywiady, ciekawostki. Wszystko o pierwszej i drugiej drużynie. Mecze ligowe, pucharowe i towarzyskie. Mamy nadzieję, że zachęci to Was do poszerzenia swojej wiedzy o występach Biało-Zielonych blisko 60 lat temu.
W naszym cyklu porząkujemy dane o historycznych występach piłkarzy Lechii Gdańsk od roku 1945, głównie na podstawie materiałów prasowych. Co kilka miesięcy (tyle zajmuje zebranie danych z jednego sezonu), oddajemy w wasze ręce, porządnie opracowany kolejny sezon. Przypomnijmy, że do tej pory lata 60-te mieliśmy na naszej stronie bardzo skromnie udokumentowane. Dlatego też bardzo dużo czasu poświęcamy na przeszukiwanie bibliotek i archiwów prasowych w całym kraju, by jak najdokładniej udokumentować występy Biało-Zielonych. Jak widać w poniższym odnośniku, do tego zadania podchodzimy bardzo solidnie, dzięki czemu macie możliwość zapoznania się z relacjami i ciekawostkami z wielu różnych źródeł, a my możemy stale poprawiać i uzupełniać dane dotyczące występów biało-zielonych w poszczególnych sezonach.
Lechia na dobre zadomowiła się w II lidze. Marzenia o szybkim powrocie do krajowej elity piłkarskiej okazały się nie realne. Przed sezonem 66/67 skład zespołu nie uległ zmianom, grała „stara gwardia”. Największą zmianą był nowy szkoleniowiec. Pracę w Lechii stracił Jerzy Wrzos a na jego miejsce zaangażowano byłego zawodnika gdańskiej drużyny, reprezentanta kraju – Roberta Gronowskiego.
Nikt jednak nie przewidywał, że ten sezon to „nieszczęść gdańskiej Lechii ciąg dalszy”. Początek rozgrywek bardzo niemrawy, na inaugurację porażka z wałbrzyskim Górnikiem na wyjeździe (0-2), potem tylko remis we Wrzeszczu z Unią Racibórz (1-1) i wyjazdowa porażka w Łodzi ze Startem (1-2). Pierwsze zwycięstwo, w IV kolejce nad Garbarnią Kraków, w domu, 2-0.
Na kolejny sukces ligowy kibice czekali do VIII kolejki, kiedy to Lechia zwyciężyła Olimpię Poznań 3-0. Potem do końca rundy tylko porażki, przeplatane remisami. Wręcz tragiczny bilans I rundy – jedynie 9 punktów i ostatnie miejsce w tabeli! Tego nie spodziewali się najwięksi pesymiści. W drużynie panowała zła atmosfera, słabe wyniki potęgowały nerwowość. Po przegranym spotkaniu z Gwardią Warszawa (2 listopada 1966) od zespołu odsunięto, obarczając winą za porażkę, zasłużonego bramkarza Henryka Gronowskiego.
Oczywiście po tak mizernej postawie drużyny należało się spodziewać zmian na stanowisku trenerskim. Rzeczywiście, do II rundy zespół przygotowywał się pod kierunkiem Edwarda Brzozowskiego. Relacje z obozów przygotowawczych były optymistyczne. Zawodnicy byli pełni zapału i ciężko pracowali nad formą. Drużynę wzmocniono przybyłym ze Startu Łódź Wojciechem Łazarkiem, napastnikiem.
Wznowienie rozgrywek nie wypadło co prawda imponująco, ale był to tylko Puchar Polski - 0-1 z GKS Katowice 5 marca 1967. W lidze szło znacznie lepiej. Styl gry drużyny pozostawiał dużo do życzenia, lecz punkty pozostawały przy Lechii. Przyszła wspaniała seria siedmiu spotkań bez porażki a zwycięstwa odnoszono nawet na wyjeździe! Sukcesy te pozwoliły nie tylko opuścić niechlubne, ostatnie miejsce w tabeli, ale także wydostać się ze strefy spadkowej. Po siódmym, kolejnym meczu bez porażki na wiosnę (2-0 z Warmią w Gdańsku) Lechia awansowała na 11 miejsce.
Wydawało się, iż najgorsze już przeszło ... radość kibiców nie trwała jednak długo. Wyjazdowa przegrana z Olimpią w VIII kolejce była początkiem kolejnej serii, tym razem bez zwycięstwa przez następnych sześć spotkań. Tylko dwa zdobyte, w tym czasie, punkty, nie pozwoliły utrzymać bezpiecznej pozycji. Na dwie kolejki przed końcem sytuacja Lechii była już beznadziejna. Mimo dwóch efektownych zwycięstw na zakończenie sezonu: 3-1 z Lotnikiem Wrocław i 6-1 w Bydgoszczy z Polonią, punktów wystarczyło tylko na zajęcie 13 miejsca.
Oznaczało to spadek do III ligi. Niezła postawa wiosną i zdobycie 17 punktów niestety nie wystarczyło, aby nadrobić straty z jesieni. I w ten oto sposób Lechia po wielu latach wypadła z centralnych rozgrywek. Zaczęły się naprawdę „chude” lata dla zasłużonego klubu.
Poniżej w odnośniku prezentujemy komplet wyników wraz z raportami meczowymi z całego sezonu ligowego 1966/67. Biało-Zieloni zanotowali 8 zwycięstw, 10 remisów i 12 porażek.
W meczach ligowych wystąpiło 27 piłkarzy. Najwięcej - 29 występów rozegrał Edmund Wierzyński a po 26 spotkań Jerzy Sionek oraz Marian Maksymiuk.
W całym sezonie Lechia zdobyła 27 bramek. Najskuteczniejszy był Bogdan Adamczyk, który strzelił 6 bramek.
Obecnie (lipiec 2023), żyje prawdopodobnie 12 piłkarzy z tego składu. Brakuje nam kontaktu z kilkoma, by mieć pewność (Jerzy Kwapisiewicz, Ryszard Jakubiak).
W rozgrywkach o Puchar Polski Lechia Gdańsk wystartowała od 1/32 finału pokonując na wyjeździe Wisłę Nowe 3:0. W 1/16 rywalem Lechii była Pogoń Szczecin. Biało-Zieloni zwyciężyli po dogrywce 2:1.
Mecze 1/8 odbyły się już na wiosnę. 5 marca 1967 w Gdańsku Lechia uległa GKS Katowice 0:1 i odpadła z dalszej rywalizacji.
Zapraszamy do lektury wszystkich materiałów prasowych z sezonu 1966/67 i jednocześnie zachęcamy do dzielenia się uwagami, uzupełnieniami i wiedzą z naszą redakcją. Zdajemy sobie sprawę, że nie posiadamy kompletu danych na temat występów Lechii Gdańsk, dlatego też stale poszukujemy osób, które pomogą poprawiać błędy oraz uzupełnić braki w naszych materiałach.
źródło: własne / "Piłkarskie Dzieje Wybrzeża" P. Chomicki
